Misschien is het de moeite waard om meteen te verduidelijken: veldaardbeien hebben niets met aardbeien te maken. Dit zijn niet eens familieleden, zoals sommige tuinders denken. Er zijn opvallende verschillen in de vorm van bladeren en bessen, en in smaak en aroma.
De voorouders van tuinaardbeien kwamen naar ons vanuit Noord-Amerika, en veldaardbeien werden "geboren" op ons land. De bladeren van de plant zijn samengesteld, drievoudig, ovaal-ruitvormig, donkergroen van boven en zijdeachtig behaard aan de onderkant. Wortels schuin, zelden horizontaal. Ontsnapt bovengronds, twee soorten (vegetatief, generatief). Deze laatste kan tot 25 cm groot worden en eindigen in een kleine corymbose bloeiwijze met een krans van schutbladen.
Veldaardbeien vermeerderen zich voornamelijk vegetatief. Het grootste deel van de bessen rijpt begin juli. Trouwens, de vruchten zijn geen bessen, maar kleine "noten" die met hun basis in de pulp zijn ondergedompeld. De aardbei is eigenlijk een overwoekerd bakje. Als hij rijp is, is hij helderrood, zeer geurig en zoet.
Groeit in weiden, heldere open plekken, randen van overwegend loofbossen. Je kunt haar ontmoeten op bosbranden, open plekken, aan de kant van de snelwegwegen en op de hellingen van spoorwegen.
Je bent misschien geïnteresseerd in het feit dat aardbeien in verschillende soorten zijn verdeeld: elk groeit op zijn eigen grondgebied (Verre Oosten, West-Siberië, China, Europees Rusland, Mongolië), maar ze lijken allemaal zo op elkaar dat een persoon voor degenen die geen speciale botanische opleiding hebben genoten, is het moeilijk om een bes uit de regio's van Transbaikalia te onderscheiden van een bes uit de regio Moskou.
Veldaardbei bevat veel suiker, calcium, ijzerzouten, zuren, sporenelementen, macronutriënten, oliën. Als voedingsproduct wordt de bes al sinds de oudheid gebruikt. Het is erg lekker en geurig in jam, jam, compotes. Je kunt er puddingen en taarten mee maken.
Aardbeienbladeren, geoogst in de lente of late herfst, gedroogd en goed gefermenteerd, het is heel goed mogelijk om thee te vervangen, die veel aangenamer zal zijn dan degene die we vroeger in winkels kochten. Het is trouwens niet alleen lekker, maar ook handig voor wie vaak verkouden wordt. Als je niet erg bekend bent met de technologie van het maken van gefermenteerde thee, kun je het doen met aardbeienbladeren die tijdens het bloeiseizoen zijn gesneden (ze worden alleen in de schaduw gedroogd, in kleine bosjes gebonden, in een hangende staat). Bessen moeten 's ochtends worden geoogst, zodra de dauw v alt, of al wanneer de hitte afneemt. Ze worden, net als bladeren, ook gedroogd in de schaduw of in een tot 40°C verwarmde oven. De gedroogde bes wordt donkerder en wordt helderrood.
De geneeskrachtige eigenschappen van aardbeien werden genoemd in oude literatuur (Virgil, Ovidius) en Mattsoli (botanicusen een arts, 16e eeuw) schreef dat de bessen niet alleen als delicatesse en voedsel worden gebruikt, maar ook een choleretisch effect hebben, dorst en koorts verlichten en helpen bij maagpijn.
Alcoholtinctuur is een geweldige remedie tegen ongewenste bruining, tegen troebelheid op het hoornvlies. Aardbeienwortels en -bladeren genezen zweren en wonden, krimpen de milt, versterken het tandvlees, losse tanden.
Veldaardbeien zijn perfect bestand tegen verkoudheid en voorkomen ze zelfs, verdrijven stenen uit de lever en nieren en worden gebruikt als diureticum en anti-avitaminosemiddel. Een infusie van de bladeren kan de bloedvaten verwijden en is daarom effectief bij hypertensie in de beginfase. Verse bessen (of gedroogd en geweekt) zijn geïndiceerd voor jicht, constipatie, zweren, atherosclerose, hypertensie. Ze verbeteren niet alleen de spijsvertering en stimuleren de eetlust, maar verhogen ook de hemoglobine. Niet alle aardbeien zijn echter nuttig. Soms zijn ongewenste reacties mogelijk - Quincke's oedeem, urticaria, jeuk.
