Waarschijnlijk waren we allemaal op die leeftijd toen spelen in de zandbak ons favoriete tijdverdrijf was. Daarom hebben we, toen we volwassen werden, zelf kinderen gekregen, we streven ernaar om hen niet minder liefde voor hem bij te brengen.
Helaas zijn zandbakken in de achtertuin verre van het ideaal van onze kinderen: vuil zand met een mengsel van aarde, klei en enkele oude takken lijkt meer op moerasslib dan op een plek om te spelen. Daarnaast zijn ze een openbaar toilet voor zwerfkatten en honden. Willen we ons geliefde kind echt laten spelen met wat gewoonlijk een zandbak wordt genoemd?
Dus waarom zouden wij ouders niet voor onze speeltuinen zorgen? Zijn we echt zo druk met ons werk, tv en winkelen dat we zelfs voor onze eigen kinderen niet alle voorwaarden kunnen scheppen voor hun ontwikkeling? Waarom veroorzaakt het doe-het-zelf-ontwerp van speeltuinen complete verbijstering en zelfs afschuw bij moderne ouders?
Het gaat niet om grote uitgaven. Je kunt alles maken wat je nodig hebt met geïmproviseerde middelen. Stel je voor hoeuw kind zal trots zijn dat hun ouders de schommel voor hen hebben gemaakt!
Het ontwerp van speeltuinen kan beginnen met landschapsarchitectuur: plant de omtrek met ondermaatse struiken die het hek zullen vervangen. Voor een zandbak heb je ook niet veel geld nodig - behalve een paar planken, een hamer en, nou ja, handen om vanaf die plek te groeien. Toegegeven, om geen nieuw toilet voor dakloze dieren te bouwen, moet je uitzoeken hoe je het kunt afdekken. Ik denk dat een dikke waterdichte stof best geschikt is: het kan aan de planken worden genageld en je krijgt een echte hoes.
Het is niet nodig om te praten over hoe kinderen van schommels houden. Maar kan een kind in elke tuin zichzelf zo'n plezier geven? Maar ook hiervoor is geen grote vaardigheid vereist. Een vlakke plank en een touw aan beide kanten opgehangen. Het ontwerp van speelplaatsen is ook erg belangrijk: naakte en onafgemaakte dingen zullen onze kinderen waarschijnlijk geen liefde voor creativiteit bijbrengen.
Uitstekende bloembedden zijn gemaakt van onnodige banden en decoratieve "tegels" zijn gemaakt van overgezaagde stronken. Ik wil ook iets fantastisch doen, bijvoorbeeld een oude boletus uit een oude Sovjet-cartoon. Met een hoed moet je misschien hard werken, maar de romp zal worden vervangen door een versierde oude stronk met wortels.
Speelplaatsen inrichten is zo'n creatief proces dat onze kinderen er met plezier aan mee willen doen. Zij kunnen tenslotte ook een bloembed bedenken in de vorm van een krokodil of een giraf van oude banden en helpen een veelkleurige schommel met een zandbak te versieren.
Kinderen spelen vooral graag met kleinevoorwerpen zoals stenen. En wat is er naast de zandbak om een "droog meer" gevuld met kleine kiezels te maken?
Een tafel met stoelen kan worden gebouwd in de vorm van een paddenstoel met behulp van oude boomstronken. Het is voldoende om een beetje met je fantasie te werken, en het ontwerp van speeltuinen zal ons veel plezier geven van het proces. Dergelijke gezamenlijke acties zullen niet alleen onze kinderen, maar ook ouders verenigen, en dan wil je daar misschien niet stoppen, omdat kleuterspeelplaatsen niet minder reanimatie nodig hebben dan die op de binnenplaats. En wie, anders dan wij, zal onze kinderen helpen?
