De Taifi-druivensoort is al sinds de oudheid bekend. Arabieren door de haven van Arabia Taef in de 7e-8e eeuw. n. e. bracht een variëteit van deze druif naar Centraal-Azië. In de wijngaarden van Samarkand en Bukhara werden Taifi-druiven lange tijd verbouwd en vervolgens naar andere regio's verspreid. Deze variëteit is oosters. Op het grondgebied van de Russische Federatie is de Krim uitstekend geschikt voor het telen van dit gewas. Het ras is ook wijdverbreid in Dagestan, Tadzjikistan en Georgië.
Er zijn twee soorten Taifi-druiven.
Tyfi: roze druiven
Dit is een van de beste tafeldruivensoorten in het wereldassortiment. Je kunt er sterke tafel- en dessertwijnen van maken. Evenals compote, jam, marinade. Druiven worden gebruikt om rozijnen te maken, waar veel vraag naar is.
Druiven bevatten veel koolhydraten in hun samenstelling (16,8 gram per 100 gram bessen). Het caloriegeh alte is echter laag.
Beschrijving van de plant
De Taifi-druif heeft een bloem van beide geslachten. Clusters zijn conisch van vorm, van gemiddelde dichtheid, vaak met zijtakken. De maat van een tros druiven is meestal groot of heel groot (breedte 19 cm en lengte 27 cm), het heeft een gemiddeld gewicht van 480 tot 550 gram. Vooral grote clusters zijn echter ook van 1,5 tot 2,5kg.
Meestal ovale of cilindrische bessen, grote maten (breedte 19 mm en lengte 27 mm). De kleur van de vrucht is donkerroze met een paarse tint. 100 druiven per gewicht kunnen 800 gr bereiken. Er is een ondiepe groef aan de bovenkant van de bes. Dit is kenmerkend voor het ras. De bessen hebben een dikke en elastische schil, die is bedekt met stippen en een wasachtig laagje. Binnen is het knalrood. De pulp is krokant, dicht, er is astringentie. Taifi-druiven smaken aangenaam en verfrissend. De bes bevat veel suiker (21-23%). Binnen zijn er 2-3 middelgrote zaden. Deze druif heeft kleurloos sap.
De struiken van de plant worden, net als de zaailingen, gekenmerkt door een sterke groei. Van elke struik kun je een rijke oogst aan druiven krijgen (tot 20 ton per 1 ha), als ze tijdig worden gesneden en de plant goed wordt verzorgd. Bij het telen moet er rekening mee worden gehouden dat het ras een groot aantal druiven op stiefkinderen produceert. Ernstige vorst kan de Taifi-druif beschadigen, maar is in tegenstelling tot andere oosterse variëteiten resistent tegen schimmels. Zijn vijand is de spint. Druiven zijn geschikt voor verschillende grondsoorten. Het rijpt vrij laat, het duurt 165-170 dagen om rijpheid te oogsten.
De jonge scheut heeft een licht gekleurde kroon met een frambozenrand. Hij is zelf rood. De eenjarige scheut wordt echter bruinrood, de knopen zijn intenser gekleurd.
De bladeren van de plant zijn groot, licht ingesneden, bevatten vijf lobben. Aan de uiteinden van de bladen zijn er grote tanden in de vorm van scherphoekige driehoeken. tanden aan de randendriehoekig of hebben een stompe top. De randen van het blad zijn verhoogd, ze is zelf golvend. Het blad eronder heeft een zwak borstelig dons, maar vaker is het blad kaal. In de herfst worden ze geel. Er is een liervormige, open gesteelde inkeping.
Belangrijkste kenmerken van de plant:
- struiken krachtig;
- jonge scheuten bruinrood;
- bladeren zijn glad, donkergroen, gegroefd;
- trossen zijn groot, hebben bladen;
- bessen zijn groot, langwerpig-ovaal met een afgeknotte top.
Taifi-druiven verdragen goed transport, dus ze kweken ze graag commercieel. In de koelkast kunnen deze druiven tot maart bewaard worden, maar de kans bestaat dat de richels verdorren en de bessen eraf vallen.
Taifi: witte druiven
Er is een nauwe relatie met roze druiven. Het wordt ook Monte genoemd. Deze druivensoort heeft dezelfde agrobiologische kenmerken en eigenschappen als Taifi (roze druiven). Hoewel de kleur van de bessen lichtgroen is, is er een vage roze tint aan de kant die naar de zon is gericht.
